อาเมย์ แฟนสาวบอกเลิกในวันที่ 1 เมษายน 1994 และกำหนดเงื่อนไขแรกว่า ถ้าเธอไม่กลับมาภายใน 1 เดือน ความรักของเขาและเธอเป็นอันสิ้นสุด ชีวิตประจำวันของเขาไม่มีอะไรมากไปกว่าการออกไปวิ่ง เพราะเชื่อว่าเหงื่อที่ระเหยออกมาจะทำให้ไม่เหลือน้ำไหลออกมาจากดวงตาอีกต่อไป หลังจากนั้นเขาไปยืนที่หน้าโทรศัพท์สาธารณะเครื่องเดิมเพื่อโทรไปเช็กว่าคนรักของเขาทิ้งข้อความอะไรไว้หรือเปล่า และปิดท้ายด้วยการไปหาซื้อสับปะรดกระป๋องที่จะหมดอายุในวันที่ 1 พฤษภาคม 1994 มากิน

 ระหว่างนั้นเขาตั้งเงื่อนไขในชีวิตไว้อีก 2 อย่างคือ ถ้าคนรักของเขาไม่กลับมา เขาจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงชื่อเมย์อีกตลอดชีวิต และในขณะที่นั่งหมดอาลัยอยู่ในบาร์แห่งหนึ่ง เขาสัญญาว่าจะตกหลุมรักผู้หญิงคนแรกที่เดินเข้ามา และเขาได้เจอกับ ‘ผู้หญิงผมทอง’ ในชุดกันฝนกับแว่นกันแดด และวันนั้นก็จบลงไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น นอกจากเฝ้ามองเธอหลับและเอาเนกไททำความสะอาดรองเท้าส้นสูงให้เธอ เพราะแม่เคยสอนเขาไว้ว่า ผู้หญิงคู่ควรกับรองเท้าที่สวยงาม

 เมื่อถึงวันที่ 1 พฤษภาคม 1994 ตามเวลาที่กำหนด เมย์ไม่กลับมาหา เขารู้แล้วว่าอายุของความรักในครั้งนั้นได้จบลงแล้วจริงๆ และเริ่มต้นออกตามหาสับปะรดกระป๋องใหม่ ซึ่งถ้าเป็นไปได้ เขาอยากสลักตัวเลขวันหมดอายุเอาไว้ให้ยาวนานหนึ่งหมื่นปี